Jarenlang had ik er last van. Een draak die er in mijn hoofd monsterlijk uit zag. Vies groen, groot, bultig en vooral heel naar. Levend in de donkere uithoeken van mijn lijf. Zodra hij (het is een ‘hij’) maar waagde om één teen te laten zien dan liep ik alvast een blokje om. Zo. Gevaar geweken. Rust. Toch?

Draken in alle vormen en maten

Draken huizen in ieder van ons. Iedereen kent ze en heeft ze ook in meer of mindere mate. Onverwerkt verdriet, trauma’s, negatieve gedachten, angsten. Als ze er niet mogen zijn trekken ze zich terug in ons lichaam. (Lees ook dit artikel van psychiater Bessel van der Kolk.) Ze verstoppen zich en springen als een duvel uit een doosje, vooral op die momenten dat je ze niet aan ziet komen. Tadaaa! Want zo zijn ze…

Jammer genoeg was mijn draak zeer vindingrijk en greep telkens een andere aanleiding aan om zich eens lekker te manifesteren. Ik kwam ‘m tegen in verschillende situaties of interacties met anderen en dat was bepaald niet altijd even prettig. Na lang worstelen heb ik in de loop van de tijd iets geleerd. Ik durfde in de spiegel te kijken om dat weggestopte deel van mezelf te zien. Ik leerde dat ik mijn draak niet kon verslaan, maar wel bevrijden. Met andere woorden: je kunt de draak van zijn dreiging ontdoen en zijn kracht gebruiken. 

Beschermingsmechanismes

De kunst is te doorzien dat je er iedere keer geroutineerd omheen zeilt. In mijn geval was ik aan het vluchten. Dat is een beproefd beschermingsmechanisme om het maar niet aan te hoeven gaan. De pijn niet te voelen. Omdat we in onze levens en maatschappij op ratio gericht zijn en minder op voelen, staan de beschermingsmechanismes bij veel mensen al heel lang automatisch op ‘aan’. Zodat we het nauwelijks nog opmerken als ze in werking treden. Het zorgt er dus voor dat we nog minder bij gevoel kunnen komen.

Beschermingsmechanismes zijn er in een aantal vormen, laat ik ze eens noemen hier. Want het is heel zinvol om te weten hoe het bij jou werkt. Zodat je kunt herkennen en ontdekken wat en waarom je iets uit de weg gaat. Zo bezien hebben ze dus een belangrijke signaalfunctie.
Meestal heb je 1 favoriet mechanisme, je zult de jouwe waarschijnlijk al snel herkennen.

• Rationaliseren
  Dit is een mechanisme dat veel mensen inzetten; omdat onze maatschappij zo in elkaar zit. Het hoofd met denken heeft een belangrijke positie en zo beredeneren we ons een ongeluk. Als er maar één reden te bedenken valt, dan kan je daarna alles met een gerust hart wegwuiven.
• Vechten
  Als je gaat vechten dan maak je jezelf groot. Je blaast jezelf als het ware op en met woorden of fysieke actie bijt je van je af. Je bestrijd je situatie en gaat er vooral tegenin.
• Vluchten
  Mensen met hoge gevoeligheid kiezen snel voor deze manier. Je trekt jezelf terug, maakt je klein; je bent steeds minder aanwezig in je lichaam. Niet meer zichtbaar. Vluchten kan ook ontkennen zijn; net doen alsof er niets aan de hand is. ‘Het is niet anders, niks aan te doen. Laat ook maar’.
• Verdringen
  Het mechanisme verdringen betekent eigenlijk het niet aankunnen of aan willen kijken van je draak en daarom stop je ‘m zo diep mogelijk weg als je maar kan. Dit gebeurt vaker bij diep traumatische ervaringen of heel pijnlijke gebeurtenissen.
• Projecteren
  Als we projecten dan leggen we het buiten onszelf. De oorzaak van de situatie wordt dan toegeschoven aan iemand of iets zolang dat maar niet jezelf is. Ook deze manier kennen velen van ons. Het is weer een andere variant om maar niet te hoeven voelen. Je laat niet toe wat er is.
• Reactievorming
  Om je geraaktheid te beschermen kunnen we in automatisch reageren schieten. We gaan dan grapjes maken, stoer doen, giechelen of een houding aannemen.
• Bevriezen
  Is in feite niks doen en vaak de ‘voor’ fase van een mechanisme. Je voelt je verlamd, verstard, je bent er ‘even niet bij’. Het overkomt je, je staat erbij en kijkt ernaar. Wat er ook gebeurd is dat we  spanning en adrenaline opbouwen om over te kunnen gaan op een ander mechanisme van onze voorkeur.

Aandacht naar je lichaam brengen

Alles wat je lichaam opslaat van binnen en geen aandacht krijgt gaat na een tijdje zeuren in de vorm fysiek ongemak: hoofdpijn, vastzittende spieren en ziektes. Allemaal signalen dat er iets van binnen blokkeert en niet stroomt. Met erover praten kom je ver, maar niet ver genoeg. Want het zit IN je lichaam vast. En dus heb je je lichaam nodig om ze te kunnen verwerken. Klinkt logisch toch? Dat is het ook. Natuurlijk doet je hoofd ook mee, want dat helpt je om te begrijpen. Je laat ze samenwerken.

Hoe? Eerst een veilige basis creëren

Ga je aan de slag met een lichaamsgerichte aanpak, om zelf het evenwicht in je lichaam te herstellen, dan is het als eerste belangrijk om het lichaam gerust stellen. Zodat je je weer veilig kunt voelen in je lijf. Dat doe je door je basis bewust op te zoeken; jezelf te gronden via je voeten, benen, onderbuik. Contact maken met dat oergevoel van geborgen en gedragen worden. Je herstelt zo je het evenwicht op het diepste niveau.

Oefening gronden

Doe dit eens. Zit rechtop maar ontspannen. Zet je voeten stevig op de grond, sluit je ogen en adem diep in door je neus en langzaam uit door je neus. Adem diep onderin je buik, voel je buik opzwellen als je inademt en leeglopen als je uitademt. Doe dat een paar keer, terwijl je je aandacht langzaam verplaatst naar je voeten. Maak je voeten een paar maten groter in gedachten om nog meer contact met de grond te voelen. Merk het verschil op als je je ogen weer opent. Je kunt deze oefening ook lopend doen met je ogen open. Neem 3 passen op een in- en 3 passen op een uitademing. Als het lastig is om dit alleen te doen; met een beetje hulp lukt het vaak al snel om je basis te voelen. 

Naar je schaduwzijdes

Als je je dan veilig genoeg voelt dan kan je naar de schaduwplekken gaan om je draak op te zoeken. Om licht te brengen. Dat kan heel klein lichtje zijn, maar dat is niet minder effectief. Met een enkel kaarsje kan je immers een hele kamer verlichten. Dat kan heel spannend zijn, maar door op deze veilige manier te werken merk mensen al snel dat ze innerlijke kracht kunnen aanboren om dit aan te gaan.

Nu wordt het interessant. Het kan zijn dat je draak je iets wil vertellen. Je kan er ernaar luisteren, ermee bewegen, het ruimte geven, tranen laten huilen zoveel als nodig is, laten schreeuwen, gerust stellen en zelfs bedanken. Voor je het weet is je draak een draakje geworden en begrijp je de oorzaak. Je draak zal in kracht afnemen en minder aandacht vragen op een vervelende manier. Ik heb al veel mensen met meer lucht en vrijheid de praktijk zien verlaten na een ‘draken’ sessie.

Bevrijd je draak

Waar het om gaat is jouw bereidheid om alles vrij te laten, te ervaren, doorvoelen en te aanschouwen. Dan ben je in staat om je draak van een afstand bekijken. Je staat stevig, je wordt gesteund door je coach en kan het aan. Je wordt je ervan bewust dat je beschermingsmechanismes je proberen te helpen, maar ook weghouden van een open hart en vrij leven zonder angst.

Omarm je weerstand tegen je draken. Stop ze niet meer weg maar reik ze liefdevol de hand om in het licht te komen. Dat wat uit de schaduw komt er is om  jou verder op weg te helpen in het leven. Niet om je tegen te werken. Vat moed om het te doen. Want de enige die de draak vrij kan laten ben je zelf. En als je dat doet, dan ben je zelf ook vrij.

 

***