Met een plof gaat ze zitten en klapt haar laptop open. Ze leest de opdracht nog eens door. Benodigdheden: ruimte om te bewegen, muziek, papier en potloden. Check. Ze leest verder. Warm jezelf op en na ongeveer 10 minuten dansen ga je zitten en voel je je lijf een paar minuten. Teken de contouren van je lichaam op een groot vel papier. Hoeft niet op ware grootte, stond er tussen haakjes bij. Ah. Dat maakt het lekker praktisch. Dat is fijn. Geen gedoe met A4-tjes aan elkaar plakken. Ze leest verder. Zet op het papier de associaties die je na het dansen ervaart in je lichaam.

Zo gezegd zo gedaan. Op een vrolijk muziekje loopt ze rond en na een tijdje doet alles mee; haar handen en armen hoog in de lucht, voeten springen in het rond, haar haren wapperen alle kanten op. Ze gniffelt in zichzelf. Moet je mij nou zien. Maar wat een vrijheid ervaart ze om zomaar op een zondagochtend door de woonkamer te dansen. ‘Zou ik vaker moeten doen’ mompelt ze. Misschien dan ook met de gordijnen open. Beetje hijgend komt ze tot stilstand. Wat nu ook alweer? Oh ja. Zitten en voelen.

De signalen van je lijf
Voelen. Hmmm. Wat voel ik? Niks. Oké. Focus. Wat voel ik eigenlijk? Nog niks. Ja hoor, dat dacht ik al. Dit gaat niet lukken. Ik voel meestal niks. Ze loopt naar de keuken en schenkt een glas water aan. Daar was ze wel aan toe. Opeens begrijpt ze het. Ze probeerde te voelen met haar hoofd. Langzaam loopt ze terug naar de woonkamer. Ze sluit haar ogen en daar staat ze dan, met haar voeten stevig uit elkaar. Zachtjes beginnen haar heupen te wiegen. Heen en weer. Au!! Een pijnscheut schiet door haar been. Verdorie, die rechterheup. Altijd die rechterheup. En eigenlijk ook die rechterknie, rechterenkel… Oh ja en haar rechterschouder. Die zit al heel lang vast. Ze zucht. De rechter lichaamshelft dus. En ze tekent van onder naar boven cirkeltjes op het papier met gele en rode bliksemschichten. 

Daar staat het dan. Recht voor haar neus, op papier.

Hoe lang is dat nu al? Dat de rechterkant pijn doet? Nou ja, niet áltijd, maar het blijf maar terugkomen. Hoe vaak is ze daar al voor behandeld bij de haptonoom en een hele reeks therapeuten? Hoeveel boeken en artikelen heeft ze daarover al gelezen? Ondertussen weet ze het wel. Rechts staat voor de mannelijke kant met woorden als ‘nuchter’ en ‘rationeel’ erbij. En links wordt bestempeld als de vrouwelijke kant met gevoelsmatige en emotionele aspecten. Toch snapt ze er niks van. Verzorgend, warm, emotioneel betrokken… dat is ze toch echt wel. Maar die andere kant… sterk, assertief en stevig zijn. Dat gaat beduidend minder vanzelf.

Het hoofd denkt, het lijf heeft een voelend weten
Een week later is de afspraak. Vanuit de stoel naast haar kijken een paar warme ogen haar aan. ‘En?’ vraagt de vrouw met een stille hint naar de opdracht. ‘Nou, eh. Rechts. Vooral de rechterkant.’ Ze kijkt er vertwijfeld bij. ‘Maar weet je, ik snap het niet. Dat gaat toch over mannelijke energie in jezelf? Ik ben al zo lang bezig met assertief zijn, grenzen stellen enzo. Je zou toch denken dat het een keer goed is?’ De vrouw knikt. ‘Dat is wat je dénkt. Je hoofd dénkt. Dat is wijsheid toch? Maar er is nog veel meer wijsheid. Bijvoorbeeld in je lichaam. Daar gaan we zomaar aan voorbij. Je lichaam is een héle grote bron van wijsheid; een voelend weten. Zie het als een kompas, dat je steeds weer richting geeft. Alleen, je moet er wél naar luisteren. En dat ben je niet gewend; wil je misschien alles weten, analyseren en verklaren? Zo zit onze wereld in elkaar. Maar in je lichaam sla je alles op. En waar het knelt gaat het lichaam signalen afgeven. We krijgen hoofdpijn of knieklachten. Daar kan je medicijnen voor nemen. Maar wat wil je lichaam nou écht zeggen met deze signalen? Kom, laten we gaan bewegen’ zegt de vrouw. Ze trekt haar sokken uit en staat op.

Beweging maakt wat vast zit los
Niet veel later beweegt ze door de hele ruimte tot ze helemaal warm is van het dansen. Dan gaan ze aan de slag met de linker- en rechterkant van haar lichaam laten bewegen. ‘Wat maakt het denk jij, dat delen van de rechterkant van jouw lichaam pijn doen?’ vraagt de vrouw. Het is een bewustzijnsvraag en aanvankelijk lijkt ze helemaal niets met deze vraag te kunnen. De optie om de pijnlijke rechterkant aandacht te geven maakt alleen maar dat het nóg meer pijn gaat doen. ‘Oké, zeg maar hoeveel weerstand je voelt tegen deze vraag’ zegt de vrouw. Daar kan ze wel wat mee. ‘Ik voel me zo gefrustreerd omdat ik het niet wéét.’ De vrouw moedigt haar aan door te gaan door haar uit te laten spreken hoe diep de frustratie zit. Ze krijgt de smaak te pakken. ‘Ik doe al zolang mijn best en het lukt gewoon niet. Ik snap het niet en ik voel helemaal niks. Ik ben er zo klaar mee!’ Vervolgens geeft ze een opsomming wat ze allemaal gedaan heeft; al haar harde werk. De vrouw vraagt haar om de frustratie te laten zien met haar lijf. Ze stampt en balt haar vuisten. Alle frustratie lijkt los te komen, de bewegingen worden groter en steviger. Als ze klaar is zegt ze ‘dat was lekker.’ Het lucht haar zichtbaar op om dit te kunnen zeggen. Het verbaast haar dat door met de negatieve stroom in haar lichaam te gaan bewegen, de frustratie verdwenen is. De vrouw geeft aan dat de frustratie een gevolg is van ingehouden boosheid en de wil om controle te hebben over zaken, bijvoorbeeld het lichaam.

De wijsheid van je lichaam
Dan vraagt de vrouw nogmaals om de rechterkant van het lijf te laten bewegen. ‘En, stel maar de vraag aan je lichaam; waarom doet deze kant telkens pijn? Wat wil je lichaam daarmee duidelijk maken?’ Ze kijkt de vrouw licht fronsend aan. Moet ik dat echt doen? Ze krijgt een bemoedigend knikje en dan met een lichte zucht gaat aan de slag. Ze beweegt voorzichtig en met gesloten ogen haar pijnlijke heup. Een aantal dansen en opdrachten verder opent ze haar ogen. ‘Ik weet het’ zegt ze vol verwondering. ‘Het is precies andersom als ik altijd dacht! Ik denk altijd dat ik stoer en stevig moet zijn en dat probeer ik mezelf aan te leren. Ik begrijp nu dat ik te intensief aan het sturen en ben op mijn rechterkant. Aan het overbelasten. Ik ben zo hard voor mezelf. Door naar de pijn te gaan kreeg ik het antwoord dat ik juist ruimte mag geven aan mijn linkerkant. Mijn zachte kant toelaten, want dan ben ik mezelf. Oh…dat is gek. Dat voelt eigenlijk heel stevig… Ik ben al jaren aan het zoeken, maar dit had ik nooit kunnen bedenken met mijn hoofd.’ ’Juist’ zegt de vrouw. ‘Wat je nu doet is je lichaam, intuïtie en geest laten samenwerken. Je hebt je lichaam aan het woord gelaten, je hebt gevoeld én je snapt het. Dat maakt dat het direct diep verankert is en je ermee verder kunt. Ook als je in de toekomst weer pijn ervaart rechts, dan wéét je nu dat je lichaam een signaal geeft en wat het wil zeggen. Je staat dan op punt in je eigen valkuil te stappen, en je weet nu wat je dan te doen staat.’

Opgewekt, opgeladen en met een vrij gevoel stapt ze niet veel later de deur uit. Dit was bijzonder. Haar lijf wist de antwoorden. Al die tijd al. Nu heeft ze geluisterd. En haar lijf is dankbaar. Want de pijn in haar rechterheup? Die is weg.

Als je lichaam fluistert is dat een hint

Het wil dat je luistert, voordat het schreeuwen begint

***

Jijzelf hebt alle antwoorden
Dit korte verhaal uit de praktijk schetst hoe je contact kunt maken met je lichaam via danscoaching en hoe je de wijsheid van je lichaam kunt horen; door te luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft. Natuurlijk kunnen klachten ook een medische oorzaak hebben, en het is goed om dat te onderzoeken. Maar telkens als ik danscoaching geef of zelf onderga, realiseer ik me weer dat in eenieder de antwoorden zitten op vragen, over elk gebied van je leven. Je lijf vertelt je waar het knelt met subtiele (of keiharde!) signalen en geeft je aan wat jij nodig hebt op dat moment. Misschien noem je dit intuïtie, wijsheid van je lichaam of je innerlijke stem. Het maakt niet uit. De vorm waarin jij dit ervaart is persoonlijk en alleen bedoelt voor jou. Het enige dat belangrijk is om te weten is: jijzelf hebt alle antwoorden al in huis als je je denken en voelen laat samenwerken.

Ervaar het zelf: in 3 stappen van vraag naar antwoord
Door aandacht te geven aan de signalen van je lichaam kan je je energieker voelen, meer vertrouwen ervaren en kan je dagelijks meer bereiken dan voorheen zonder jezelf te frustreren. Met de volgende 3 stappen kan je het zelf gaan ervaren.

1. Aandacht & Adem. Neem de tijd, zoek een rustige plek en word je bewust van je ademhaling en daarmee van je lijf. Je ademhaling volgen maakt dat je hoofd rustiger wordt en je contact kunt maken met je lichaam. Als je lijf de behoefte heeft om te bewegen, volg die beweging dan. Hoe klein of groot ook. Richt je aandacht op de vraag of behoefte die je hebt en laat je lichaam reageren.
2. Vertrouwen & Intuïtie. Je eerste ingeving, gevoel of gedachte is het meest zuiver. Je hoeft het niet te analyseren of precies te begrijpen, laat dat los. Vertrouw erop dat het eerste dat komt, precies is wat je nodig hebt.
3. Erkennen. Het respecteren van je behoeften is niets anders dan liefdevolle zorgzaamheid voor jezelf, wetende dat je de meest gezonde en gelukkig versie van jezelf wordt wanneer je hierin samenwerkt met je lichaam. Dus neem de signalen die het geeft serieus en doe er iets mee!