Als er iets is wat een crisis doet met mensen, dan is het wel beweging brengen. In dit geval is er allerlei beweging ontstaan op mondiaal niveau in het groot en klein, waar je je wel of niet bij aansluit. Het wel of niet is echt is van deze aarde en is groter dan ooit in deze tijd; de dualiteit van wel/niet, goed/slecht enzovoort. Iedereen komt ermee in aanraking; ook de mensen die liever geen ‘stelling nemen’ en neutraal willen blijven. De beweging die er nu is, is zo groot dat iedereen hem voelt.

Vrije wil en eigen keuze
Gelukkig beschikt ieder levend mens over een vrije wil en dat geeft je de mogelijkheid om altijd je eigen keuze maken. Het is zo mooi dat we dat hebben, jij bepaald namelijk hoe je reageert op dingen. Over wat zich aandoet in de wereld om je heen (het corona virus bijvoorbeeld) heb je géén regie. Maar wél hoe je ermee omgaat. Je kan meegaan met de regels die er zijn, je kan je er tegen verzetten, je kan gaan protesteren, je kan van alles. Jij maakt daarin voor jezelf een keuze. Omdat het bij je past, omdat je het eens bent met wat je hoort of leest. Of omdat je het vanuit jezelf voelt dat het zo is. Je innerlijk weten vertelt het je. Anders gezegd ontwikkel je daarmee zelf-vertrouwen. Het vertrouwen dat je op jezelf kunt bouwen en geloven als het er op aankomt. Je bekent daarmee kleur en laat jezelf zien. Misschien niet hardop, maar toch wel naar jezelf toe.

Emotioneel volwassen worden
We worden allemaal uitgenodigd om in onze eigen authenticiteit te gaan staan. Je kunt jezelf afvragen; wat dient mij wel en wat niet? Helpt het je om over de crisis te lezen, het nieuws te volgen of juist niet? Geeft dat je rust en zet het je in je kracht of juist niet? Omdat deze crisis heel groot is, zijn de bewegingen ook heel groot en divers. De uitersten in meningen en zienswijzen lopen nu soms zo ver uiteen en staan zo recht tegenover elkaar, dat er een nieuwe uitdaging zichtbaar wordt. Die gaat over emotioneel volwassen worden. Voor mij betekent dat we gaan inzien dat iedereen een eigen waarheid heeft. Ongeacht waar die op gestoeld is. Op basis van je opvoeding, achtergrond, studies, leefomstandigheden, gezondheid, trauma’s, vorige levens, heb jij je wereld gevormd. En dat maakt dat je kijkt, doet en bent zoals je bent. En dat is precies goed.

Als we met die liefdevolle blik naar onszelf en naar een ander zouden kunnen kijken (het is precies goed), dan zouden we een les leren die in mijn ogen voor onze voeten ligt. Je hoeft het namelijk niet eens te zijn met een ander. De mening of keuze van de ander kan lijnrecht tegenover die van jou staan. Kan je toch, ondanks dat je het voelt borrelen van binnen om je te weren, de ander in zijn waarde laten? Laten zijn met zijn of haar waarheid? Jij hebt die immers ook…

Laatst hoorde ik in een podcast Lorie Ladd zeggen dat ze een berichtje had gekregen van iemand die vertelde hoe ze helemáál niet eens was met wat ze over Trump had gezegd. Maar dat het niet uitmaakte, want ze hield nog steeds van haar, om de mens die ze is.

Ik ben oké en jij bent oké
Dat is in mijn ogen emotioneel volwassen worden. Zien dat iedereen érgens vandaan komt en de keuzes maakt of gedachtes vormt die bij die persoon passen. Op dit moment. Kan je, als je met iemand in gesprek bent of iets leest, de opborrelende kritiek of tegenargumenten vanuit je buik eerst even zélf onder de loep nemen? Voordat je ze naar buiten brengt? En dan beseffen dat de ander er mag zijn met zijn of haar waarheid? Kan je op dat moment de aandacht verleggen naar je hart? Zeggen in jezelf ‘Ik ben oké en jij bent oké’. Als het ware door je hart heen ademen en vanuit die energie reageren? Je hart oordeelt niet. Wie weet, leer je nog iets van elkaar of brengt de zienswijze van de ander jou weer verder. Maar dat kan alleen als je open staat, een open hart hebt voor wat de ander zegt.

Als ik met iemand praat die echt bang is om Corona te krijgen, dan voel ik bij mezelf dat ik die angst niet heb. Heeft het zin om dan te gaan roepen ‘Oh ben jij bang, nou ik niet hoor. Is toch nergens voor nodig.’ De angst heeft geruststelling nodig. Geen harde woorden. Hoe zou het zijn als ik op dat moment ERKEN dat de ander bang is, voel wat dat met MIJ doet, maar daarnaast de ander in liefde laat waar die is? Vanuit gelijkwaardigheid en respect? Op dat moment keer ik naar binnen om mijn eigen basis te voelen die me rust en veiligheid geeft. Dat is niet egoïstisch, naïef of weg van de realiteit. Het is helpend voor jouzelf en daarmee ook voor de mensen om je heen. Want een mens in paniek heeft heel weinig te geven en een mens in angst kan nauwelijks wat betekenen voor zijn naaste. Angst verdrijft liefde.

Een wereld met ruimte voor liefde
Dus wie er ook gaat protesteren, knuffelt of op 1,5 meter blijft, wel of geen vaccinatie wil, angstig of rebels is geworden; kan je daar met mildheid naar kijken? Kan je met de liefde van je hart reageren? Zo komt er ruimte voor ons allemaal om onszelf te mogen en kunnen zijn. En dragen we allemaal bij aan een wereld waar meer ruimte is voor de mildheid en liefde van het hart. Ik geloof dat dat ons allemaal een heel stuk verder gaat brengen. We doen het samen.