Sinds een tijdje staat er récht voor ons huis op de stoep iets moois. De slogan ‘zet je licht aan’ is op de tegels gespoten. Normaal kom ik dat alleen tegen op fietspaden. Nu zie ik iedere dag vanuit mijn raam van de praktijkruimte of als ik naar buiten loop, deze prachtige reminder.

Het zette me aan het denken. Mijn licht aanzetten lukt wel, naar buiten stralen ook. Echter, het schijnt ook naar binnen. En maakt al mijn ‘pijnlijke’ of ‘onopgeloste’ stukken zichtbaar die in de hoekjes zitten.

JE MAG DOEN
Om licht te kunnen ZIJN hier is het nodig dat je dingen doet. Je bent niet voor niets op deze aarde ster met dualiteit. Via de tegendruk die je hier krijgt kan je groeien, ontwikkelen. Het zet iets positiefs in beweging. Dat is wat je ziel hier komt zoeken en ervaren volgens mij. Naast alle geneugten van het mens zijn. 🙂

De tegendruk kom je tegen in verschillende gedaantes. Het zijn je opgelopen trauma’s, je nare ervaringen, een depressie, burn-out, vervelende situaties of de mensen waar je mee botst. Maar wat als dit nou precies de bedoeling is? Dat jouw ziel, samen met al die andere zielen, hiervoor heeft gekozen? 

Stel, je bent hier gekomen met een zielsopdracht om lichaamsbewustzijn te ontwikkelen. Dan kies je een vader die jou sexueel misbruikt. En een moeder die je niet knuffelt. Zodat jij in je overlevingsmechanisme je lichaam op slot zet om maar niet te hoeven voelen. Om, als het dan zó ontzettend knelt (want iets wil tóch gezien worden) er iets aan te gaan doen. 

Of je bent hier om je eigen grootsheid te ervaren en omarmen. Dan krijg je een hele lange rij met dominante mensen te verwerken. Een ouder, leraren, pestende kinderen in de klas. Jij wordt alsmaar kleiner en kleiner. Tot het genoeg is en je uitbreekt uit je cocon. Nog zo’n mooie zielsles: het gaat in de basis steeds om acceptatie, vergeving en dankbaarheid. 

DANKBAAR ZIJN 
In de natuur zijn prachtige metaforen te vinden. Bijvoorbeeld de cocon. Daarin zit een rups ‘opgesloten’ die zichzelf uit de krappe cocon moet duwen. Daarmee ontwikkelt hij kracht om zijn vleugels te laten uitklappen zodat ze kunnen drogen. Krijgt hij hulp van iemand die de cocon openmaakt (waardoor hij de tegendruk niet heeft) dan ‘mist’ hij het hele proces. Zijn vleugels plakken aan elkaar, hij kan niet vliegen en de vlinder sterft. Hij heeft zijn tegendruk nódig! 

Zo bekeken hebben de dingen die je meemaakt een reden. Wat onverlet laat dat je echt hele schrijnende dingen meegemaakt kunt hebben. Maar toch… verwerk de schade die je hebt opgelopen, leer van wat je als ziel wilde ervaren. Zie het steeds als leermomenten die je leven daarna mogelijk lichter en rijker maken. Laat emotie toe, voel alles via je lichaam. Geef ruimte in je mind om het grote plaatje te ‘zien’, zodat dingen in elkaar kunnen klikken. 

ER IS ALTIJD HULP
Lief mens, dit werk, dat is van jou. Niemand anders kan het voor je doen. Er zijn geen pillen voor. Niemand komt jou redden. Klinkt misschien hard. Maar hey, je bent geen slachtoffer. Kijk eens breder. Er is heel veel hulp aanwezig; van de mensen om je heen en in de ‘ongeziene’ wereld. Reik dus uit, vraag om hulp, spreek je uit. Zodat het op een zachtere manier kan. Je doet het zelf, maar niet alleen. 

‘Zet je licht aan’. Voor iedereen die naar buiten loopt uit ons huis is het zichtbaar. Onder alle lagen (afweermechanismen, overtuigingen, trauma’s) zit jouw pure, zuivere licht. Dat is wat je in mijn ogen komt ‘doen’ hier. Je licht weer aanzetten. Steeds laagjes verwerken, toelaten zodat het op kan lossen en jij meer gaat stralen van binnenuit. 

Liefs, Chantal