Wat is pijn? Pijn is een woord dat we gegeven hebben aan iets dat niet goed voelt of zeer doet. Pijn is er in verschillende vormen. Er is pijn die we ervaren als emoties of gedachtes, waarop een fysieke reactie kan volgen. Als we alle verhalen die we creëren rondom pijn weglaten, dan houden we eigenlijk maar 1 ding over.

Pijn is in de basis energie. En energie is gemaakt om te bewegen. De energie (die we benoemen als pijn) komt bijvoorbeeld binnen door een externe gebeurtenis en daar reageert ons lichaam op met emoties, gedachtes en gevoelens. Wat er feitelijk gebeurd is dat ons ego binnen stapt en een heel verhaal maakt om de gebeurtenis heen. Hoe zit dat?

Wat is het ego?
Laten we eerst kort kijken naar dat ego. We hebben hier op aarde een lichaam dat samenwerkt met ons ego. Het helpt ons te navigeren; het denkt. In onze wereld wordt het denken als heel belangrijk gezien; misschien wel hét belangrijkste. Er is daardoor veel minder contact met het lichaam en ziel. Het ego bevindt zich IN je lichaam, in je hersengebied in je hoofd. Het beschermt ons; bijvoorbeeld voor pijn. Het ego functioneert in dualiteit: goed versus fout, vies versus lekker, mooi versus lelijk. Het ego als grote beschermer wil niet dat jij pijn ervaart. En dus labelt het als NIET GOED. Dat is erg aardig en beschermend, maar op de lange termijn niet helpend voor jou. Hoe dat zit leg ik je hieronder uit. Het ego hoort bij ieder mens en het zou optimaal voor jou kunnen werken als je het laat samenwerken met je lichaam en ziel. Want het ego is beperkt in wat het kan.

De belangrijke functie van een pijnprikkel
Pijn op het primaire niveau heeft een belangrijke signaalfunctie: je krijgt een pijnprikkel via je sensorische  zenuwstelsel die ervoor zorgt dat je je hand wegtrekt van een kokende waterketel. Een ingenieus chemisch proces van je lichaam waarbij je zenuwen samenwerken met je ruggenmerg, je hersenen en de reflexcapaciteiten van je spieren. Allemaal om jou te behoeden voor erger. Maar pijn is meer dan een prikkel. Het gaat ook om je reactie erop. Daar wil ik graag met je naar kijken, want daar liggen kansen! Als de reflex is geweest, gaan de hersenen aan de slag met de verwerking van de pijn. Allerlei gebieden werken dan samen, het emotionele centrum van je hersenen wordt geactiveerd. Dat je gaat huilen, wordt door dat systeem in werking gezet. 

De meest voorkomende reacties op pijn
Pijn en ongemak voelen niet goed, we vinden het niet fijn. Kijk, hier zien we meteen het ego aan het werk. Het wordt gelabeld door het ego, door je denken. Pijn = niet fijn. Wat de meesten van ons vervolgens doen is weg bewegen van pijn en ongemak. Het liefst zo ver mogelijk. We willen ervan af, het moet weg en wel zo snel mogelijk. Je lichaam kan te hulp schieten en de pijn voor je opslaan en inkapselen. Je reactie kan zijn vechten of vluchten. Of het buiten jezelf leggen (het ligt vooral aan….). We nemen pijnstillers of we verdoven ons met iets buiten ons: eten, afleiding of steviger: alcohol en drugs.

Je kunt ook anders omgaan met pijn; door de oplossing niet buiten jezelf te leggen. Je heil niet alleen te zoeken in een pil, mantra, kristal, behandeling of wat dan ook. Oh, dat kan zeker ondersteunend zijn, maar de échte sleutel heb je al in handen: dat ben jij namelijk zelf. 

De metafoor van pijn als water
Het enige dat pijn wil doen (na de primaire reflex of na lang opgeslagen te hebben gezeten), is door je lichaam héén bewegen, ontladen. Zie het als water dat door een beekje stroomt. Het gaat allemaal goed zolang het kan stromen. Maar wat doen we dan? We willen het niet voelen, dus we bouwen een dam in het beekje en vervolgens om het water heen zodat het helemaal tot stilstand komt. En vervolgens brengen we dit poeltje naar een veilige plek, lekker uit het zicht. Daar droogt het in en vormt het harde plek; maar wel ergens in je eigen lichaam! Dit is wat we doen met pijn, bewust of onbewust. Beeld je eens in: al die modder in je lichaam, opgeslagen bij je organen, tegen de wanden van je lijf, laag over laag… Dat brengt de frequentie van je lichaam omlaag. Natuurlijk, want je sleept al deze extra bagage met je mee. Je lichaam wil graag deze klompen van modder verwijderen.
En het heeft jouw hulp daar voor nodig.

Hoe dan?
Allereerst is het belangrijk dat je nagaat bij jezelf hoe je tot dusver bent omgegaan met pijn. En dat je van binnen voelt dat je het anders wilt. Jij zelf moet de verantwoordelijkheid willen en durven nemen om de knop om te zetten. Dat betekent minder luisteren naar je ego en méér naar je lichaam. Daarmee ga je je gedrag veranderen. Je gaat jezelf dus observeren. Ervaar je pijn of ongemak; wat is dan je reactie? Kan je de pijn zien als energie? Energie die wil bewegen door je lichaam? Kan je daar ruimte aan geven? Kan je mee bewegen? Laten we de niet prettige energie door ons heen bewegen, dan lost het zich als vanzelf op! Dat kan even duren, maar dit is zoals het werkt. Laat de energie doen wat het wil doen: het wil door je lichaam bewegen en vrij komen. Dat is alles.

Stel andere vragen
Wat helpt is op een voelende manier vragen stellen: wat heeft mijn lichaam nodig? Niet wat wil IK, maar wat geeft mijn lichaam aan. Heeft het behoefte aan rust, aan natuur, aan schrijven, ander voedsel, meer water, beweging? Dit betekent overgave aan je lichaam. Het loslaten van opgeslagen pijn. Dat wat oncomfortabel was, waar je dammetjes voor hebt opgeworpen, weer vrij laten. Zonder dat we er vanalles aan vastplakken; slachtofferschap (waarom overkomt mij dit?), het buiten jezelf leggen (dit komt door die en die…) of gaan oordelen (deze gevoelens zijn slecht).

Kom los van de verhalen 
Grijp de pijn of emotie niet vast, maar laat het stromen. Laat je adem helpen; adem naar de vastzittende plek en adem mee met wat loskomt. Zo simpel is het. De energie wil gevoeld en gezien worden en vrij gelaten worden. Dat is alles. Geef het tijd maar laat de energie doen wat het wil doen. Stagneer het niet, maar beweeg mee. Ga er geen verhalen aan ophangen als ‘wat is er mis met mij’, ‘hoe lang duurt dit nog’, ‘ik kan dit niet’, ‘wat wil dit van mij’, ‘hoe kom ik er vanaf. Nee…. laat het zijn.

Jij bent de pijn niet
Spoor jezelf aan erbuiten te gaan staan. Buiten de pijn. Door bij jezelf naar binnen te kijken besef je dat je de pijn niet BENT. Het ego plakt er verhalen aan, houdt het vast, maakt het groot, creëert er drama omheen. In tegenstelling tot je ziel. Je ziel wil ervaren. De pijn is niet meer dan een ervaring. Die door je lijf heen mag bewegen. Die ziel zegt vanuit liefde; ‘kom maar, ik kan je dragen. Kom maar, stroom maar door mij heen’. Als een moeder die haar kind omarmt en wiegt als het gevallen is. Liefdevolle bedding geven, zodat de reactie van het lichaam gevoeld kan worden, de tranen die loskomen. En daarna breekt het licht weer door. 

Een diepe buiging voor jou mooi mens, dat je dit hebt gelezen en misschien wel anders met pijn omgaat vanaf nu.